Nie patrzę już na Świat, stał się jakiś obcy. Nauczyłam się patrzeć poprzez Świat. Jego obraz jest wtedy taki bardziej zaokrąglony, przyjaźniejszy, nieco zamglony. Tak jest łatwiej, choć ma to też swoje słabe strony. Całe jego niezaprzeczalne Piękno, które niosło moje życie przez tyle lat jest o jeden subtelny odcień bledsze.
A wszystko zaczęło się od Lustra. Pewnego razu spojrzałam nie w lustro, a poprzez nie i widziałam Głębiej, choć mniej wyraźnie ... A potem ...
A potem, wykorzystując nowo nabytą umiejętność spojrzałam nie w siebie, a poprzez siebie i zobaczyłam koniec swojej Drogi ... czekał na mnie z nieśmiałym uśmiechem.
Patrzeć poprzez ...
To nie takie trudne. Chcesz spróbować? Usiądź, zatrzymaj się w Ciszy i zamknij Oczy, to wszystko ...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
🫶