Resztki - z cyklu Rozmowy z Bogiem pomiędzy wierszami

 RESZTKI

być może kiedyś
ale tylko być może
wrócimy tutaj pozamiatać resztki
okruchy zwietrzałego życia

Bóg jak to Bóg czasem przymyka oko
i uchyla nieco drzwi ostateczne
(taka chwila w rozmiarze boskiej łaskawości)

byle się wtedy zbytnio nie rozglądać
nie rozgadywać nad zieloną nitką trawy
zebrać co swoje w małą garstkę

rozrzucić na cztery strony wieczności

Ciągle to robię ... (z cyklu - Myśli z kątów wymiatane)

ciągle to robię

zgłębiam filozofię mrówki

sunącej cierpliwie miejskim chodnikiem

zagubionej swą małością

w zgiełku miasta