rozebrałam modlitwę ze słów

rozebrałam modlitwę ze słów

oczyściłam z nich serce i myśli

stoję przed Tobą w ubóstwie milczenia

jak drzewo pokorne szelestem

ostatniego wysuszonego przez jesień liścia

przechodzą przeze mnie

przechodzą przeze mnie jak przez szeroko otwartą bramę

a ja jestem już tylko wąskim korytarzem

niewielką przestrzenią

w której tysiące kroków i kroczków

wydeptało niespokojny wzór

na niecierpliwie kurczącym się czerwonym mięśniu

zamykam się w sobie 

uchylam okno zmęczenia